موضوع صراط بود و اینکه آیا در قرآن اسمی از ان هست یا نه؟ اینکه صراط پلیست بر فراز جهنم، دلیلش کجاست؟...

دو دسته آیه را ذکر کردیم و آیه 8 از سوره تحریم را بعنوان دسته آیات سوم آوردیم:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسَى رَبُّکُمْ أَن یُکَفِّرَ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَیُدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یَوْمَ لَا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ  نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا  إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (8)

روزی که خداوند پیغمبرش را و مومنان ِ همراه پیغمبرش را خوار و ذلیل نمی کند، نور آنها در مقابلشان و سمتِ راستشان در حرکت است و مومنان دعا میکنند، خداوندا نور ما را تمام کن. "رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا  إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ"

گفتیم که ابن عباس در تفسیر این آیه میگوید: آن کسانی که همراه پیغمبرندحضرات علی بن ابیطالب، فاطمه زهرا، حسنین و حمزه ی سیدالشهدا و جعفر طیار سلام الله علیهم اجمعین هستند.

و این اتفاق بر روی صراط خواهد افتاد. اون موقع که نورِ ایمان اینها جلو حرکت میکند و اینها به دنبالِ نور و به تعبیری دقیقتر، مومنان در پرتوِ نور اینها به صراط پا میگذارند.

ابن عباس ادامه میدهد که خداوند متعال این صراط را بر مومنان عریض و بر گناهکاران دقیق(باریک) قرار میدهد.

نکته ی لطیفش اینجاستکه نگفت بر مومنان عریض و بر کافران دقیق(باریک)، چون اصلاً کافران از صراط عبور نمی کنند، همون اول سقوط میکنند و کار به باریک شدن مسیر نمیکشه.

اما اینکه میگه مسیر برای گناهکاران باریک میشه و اینجاست که مومنان دعا میکنندکه :رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا  إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌنورِ ما را تمام کن، یعنی استفاده از نورِ صاحبان هدایت را بیشتر کن. 

منتهی یه سوال پیش می آید: رابطه ی این دعا با اون نور چیه؟ این دعا چه ربطی داره به اون نوری کهیَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ . این چه نوریست که در صراط پرتو می افکند و مومنان در پرتوِ آن می توانند راهشان را بر صراط ادامه دهند. رابطه ی ولایت با عبور از صراط چیست؟

اول یه جمله از شیخ صدوق میخونیم و بعد چند سند جهت اثبات ..

قبلا از قول شیخ صدوق عرض کردم که : در کتاب خودش((الاعتقاداتُ الاِمامیه)) صفحه ی 70 در کلامی آوردن که اعتقاد ما به صراط حق است، و صراط ، پلی است بر روی جهنم که  همه باید از روی آن رد بشن، و دلیلش رو هم 

(آیه 71 سوره ی مریم):

وَإِن مِّنکُمْ إِلَّا وَارِدُهَا کَانَ عَلَى رَبِّکَ حَتْمًا مَّقْضِیًّا

حالا جمله ی دوم از قول ایشون رو مطرح میکنیم. که فرمودن: از سوی دیگر صراط نام حجتهای الهی است(فِمِن عرفهم فی دنیا ...) هرکسی که در دنیا به اونها معرفت پیدا کرد و شناختشون و اطاعتشون کرد، خدای متعال جواز عبور از صراطی را که روی کُل جهنم ست را روزِ قیامت به او عنایت خواهد کرد.

بعدش شیخ صدوق این حدیث را می آورند که چون قیامت شد، پیغمبر میفرمایند: علی جان من و شما و جبرائیل برسر صراط مینشینیمو هرکس را بر سر صراط آوردند آنجا شما بین خود و آتش تقسیم میکنید. یکی یک (هذا لی، هذا لک)به آتش میگویی این مال من و این مال تو... .

خب سوال اینه که شیخ صدوق سند این کلامش از کجاست؟

(میخواهیم حدیث بخوانیم) یکی از کتاب معانی الاخبار  از شیخ صدوق و یکی هم از علامه مجلسی (جلد هشتم از بهار صفحه ی 66)