درباره ی صراط ، اولین دسته آیاتی که  از قرآنِ کریم آوردیم، آیات 72و73 از سوره مریم بود و اینجا دومین دسته آیاتی که دلالت بر صراط دارد را  از سوره صافات(آیات 22و 23 و 24) مطرح خواهیم کرد.

از چه چیزی باید پاسخگو باشن؟ جوابگوی چی باشن؟؟؟

بعضی مفسرانِ شیعه و سنی بدونِ روایت چیزهایی گفتند، « إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ » یکی گفته از بدعتهایی که گذاشتن. یکی گفته از نماز و روزه از عمل صالح از اعتقادات از توحید از مال....

اما  اهل سنی در کتابی از ابوسعیدخُدری و در شواهد التنزیل که مال اهل سنت است و اهل شیعه در کتابی از شیخ صدوق در عیون اخبار رضا از حضرت رضا(ع)که حضرت فرمودن:  اولاً این سوال روی پل صراط مطرح میشه و ثانیاً إِنَّهُم مَّسْئُولُونَ  یعنی مسئولون عن ولایت علی بن ابیطالب.

و اهل سنت هم این روایت را دارن، منجمله اَنس بن مالک که از راویانِ اهل سنت است میگه: وقتی قیامت شد و صراط نصب شد ( نُصِبَ صراط**این نصب شدنِ صراط رو هم توجه داشته باشین که یعنی یه وقت هست و یه وقت نیست)، صراط رو انداختن رو جهنم هیچ کس عبور نمیکنه مگر اون کسی که مجوزی داشته باشه(گذرنامه در دست داشته باشه) که توو اون گذرنامه ولایت امیرالمومنین مُهر خورده باشه. خود انَس میگه، پیامبر(ص) فرمودن این معنی آیه است: که میگه نگهشون دارین اینها باید سوال جواب بدهند، یعنی از ولایت علی بن ابیطالب سوال میشه. (البته سولات دیگری هم میشه ها، که صفحات بعدی گذرنامه است، انشالله توضیح میدهیم)

شیخ صدوق از امام باقر از قول حضرت رسول(ص) نقل میکنه که «قال رسول الله: یا على إذا کان یوم القیامة أقعد أنا و أنت و جبرئیل علی الصراط فلم یجز أحد إلا من کان معه کتاب فیه برات بولایتک؛» فرمودن: که یا علی وقتی قیامت شد، من و شما و جبرائیل سه نفری برِ صراط مینشینیم، برای کنترل کردن گذرنامه ها. احدی عبور نمیکنه الاّ اون کسی که یک نوشته و کتابی همراه داشته باشه(چی باشه توو اون؟)، مُهرِ ولایت شما در اون خورده باشه.

از اینجا دیگه امیرالمومنین شدن  قَسیمُ النّارِ و الجنه. علی محبتش سپرِ آتش شد.

سومین آیاتی که در بحث صراط مطرح خواهیم کرد: آیه 8 سوره تحریم.

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا عَسَى رَبُّکُمْ أَن یُکَفِّرَ عَنکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَیُدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ یَوْمَ لَا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ  نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا  إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ (8)

اى کسانى که ایمان آورده اید! به سوى خدا توبه کنید، توبه اى خالص; امید است (با این کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشدو شما را در باغهایى بهشتى که نهرها از پاى درختانش جارى است وارد کند، در آن روزى که خداوند پیامبر و کسانى را که با او ایمان آوردند خوار نمى کند; این در حالى است که نورشان پیشاپیش آنان و از سوى راستشان در حرکت است، و مى گویند: «پروردگارا! نورِ ما را کامل کن و ما راببخش که تو بر هرچیز توانایى.» (8)