قبلاً عرض کردیم که، یکی از اعتقادات ما صراط است که در قیامت ما باید از صراط عبور کنیم. همان صراط که در وصیتنامه هامون به آن اقرار میکنیم ،در دعاها و زیارتنامه ها به آن شهادت میدهیم و به مردگانمان، اعتقاد به صراط را تلقین میکنیم.

اما اگرچه در قران 45 مرتبه صراط بکار برده شده ولی هیچ جایی نگفته این صراط از روو جهنم رَد میشه و در قیامت هست.

هرجایی گفته صراط، آن را با پسوندی به عنوان راه آورده: گفته صراط المستقیم. صراط الرب...  صحبت از پل و قیامت نیست.

پس از یک طرف اعتقاد داریم به پل صراط و از طرفی یک سوال هست: سندش کوجای قرآن هست؟؟

  در متنهای قبلی عرض کردم که : 

صراط در لغت به معنی بزرگراه و آزادراهی است بزرگ و وسیع و بی پیچ و خم، که تعدد نداره و چندشاخه نمیشه...

و  همچنین اشاره ای به دو دست آیه کردیم .

یکی آیاتی از سوره ی مریم که میگفت همه ی شما حتما وارد جهنم میشوید. و دیگری آیاتی از سوره ی انبیا که میگفت: اون کسانی که اهل تقوا هستند و از خوبان حتی صدای جیریق-جیریقِ آتش رو هم نمیشنوند. 

*همونجا حَسیس رو معنی کردیم به صدای جیریق جیریق آتش. این صداییست که بستگی دارد به هیزمِ آتش. همان هیزمی که در جایی دیگر میفرماید هیزمِ آتشِ جهنم مردُم هستند و سنگها...

همانجا سوالی هم مطرح شد که : چطور این دو دسته آیه با هم جمع بسته میشوند؟؟؟؟

در پاسخ عرض کردیم که بعضی با اشاره به آیه ی 23 سوره ی قصص میگویند کلمه ی وَرَدَ گاهی به معنای اشراف یافتن است و همیشه به معنی دخول نیست. وو در ادامه آوردیم که بسیاری از مفسران میگویند نه. همه واردِ جهنم میشوند.  

  یک راه دیگر باقیست. 

(از روایات کمک میگیریم) دخول در آتش که قرآن میگه ، همه وارد میشوند، اما. هرکس حَسَبِ آلودگیهاش میسوزه و حَسَبِ مقدار طهارتش از آتش نجات پیدا میکنه. 

حالا این چطور امکان داره؟!!!......  چطور شدنیه؟

زیباترینش رو شیخ صدوق در کتابِ((الاعتقاداتُ الاِمامیه))  صفحه ی 70 آورده ست.شیخ صدوق در این کتاب یه دور کامل اعتقادات شیعه را توضیحی دادن ، یعنی به هرکدام رسیدن یکی دو خط توضیح دادن.

اگه حالش رو نداشتین کتابای با این حجم رو بخونین حضرت آیت الله سبحانی هم کتاب ساده و روانتری دارن با نام (منشور اعتقاداتِ امامیه) . ایشون 70 عقیده از اعتقاداتِ شیعه رو تیتروار گفتند، برای هرکدام حدود یک صفحه یا کمتر شرح دادن، کلِ کتاب حدوداً 200 صفحه میشه.

خلاصه اینکه شیخ صدوق در کتاب خودش((الاعتقاداتُ الاِمامیه)) صفحه ی 70 در کلامی اوردن که اعتقاد ما به صراط حق است،و این صراط پلِ جهنم است، و همه باید از روی آن رد بشن، و دلیلش رو هم همان آیه

(آیه 71 سوره ی مریم):

وَإِن مِّنکُمْ إِلَّا وَارِدُهَا کَانَ عَلَى رَبِّکَ حَتْمًا مَّقْضِیًّا

خب پس این میشه نتیجه ی این چند خط :

صراط اگرچه به معنی راه است، اما چون همه ی ما باید وارد جهنم بشویم ، اولاً خوبها هم رد میشوند، دوماً نمی سوزند، سوماً بدها باقی میمانند، چهارمً مجبوریم بگوییم صراط راهیست برفراز جهنم.

(اگر یک راه از روی گودال یا دَرّه ای رد بشه به آن میگوییم پل.)

توجه دارین که دوتا نکته اثبات شد بهمون که : هم ورود به جهنم را داریم (عبور از وسطِ آتش داریم) و هم عده ای اصلا نمیسوزن و حتی صدای آتش رو هم نمیشنوند...

....چیطوریشا دیگه توو متن بعدی از روایات توضیح میدیم.